Bruin 1 draait door

 

En dat is nog niet alles. Het meest asociale en immorele kabinet allertijden treft ook nog jong-gehandicapten (Wajong-ers), mensen die begeleid wonen door enorm in het Persoonsgebonden Budget (PGB) te hakken, en ‘zorgleerlingen’ (leerlingen met problemen die extra begeleiding nodig hebben zoals bijvoorbeeld kinderen met autisme) door 300 miljoen euro te bezuinigen. Daardoor worden voor deze kinderen de mogelijkheden om volwaardig mee te doen ernstig beperkt met alle gevolgen voor hun toch al onzekere toekomst. Wat een walgelijk zooitje is het toch.

In dagblad Trouw beweert de verantwoordelijke minister Marja van Bijsterveld dat het beleid voor scholieren met een handicap of stoornis heeft gefaald. Het systeem is volgens haar uit zijn voegen gegroeid en heeft gezorgd voor te veel kinderen met een ’label’. Wat een hypocrisie is dat. Er moet geld gehaald worden en opeens heet het dan dat de kinderen teveel een label opgeplakt krijgen. Dit kabinet doet niet anders dan het stigmatiseren van kinderen met probleemgedrag, aanpassingsproblemen of andere problemen.  Psychiatrische diagnoses en criminaliteit worden steeds meer met elkaar in verband gebracht. De roep om vroege ‘screening’ van kinderen op psychiatrische stoornissen vanuit het veld (kinderpsychiatrie e.d.) vind een gewillig oor bij dit kabinet van dwang en repressie. Gedoogpartner Wilders laat vandaag weer eens van zich horen met een plannetje om veelplegers in ‘tuigdorpen’ onder te brengen. Zal het kabinet hier afstand van nemen? Vast niet. Maar veel kinderen zullen zonder goede begeleiding in moeilijkheden komen, in de steek gelaten door een egoïstische maatschappij die ze tegen zo laag mogelijke kosten in een keurslijf wil wringen waar ze met geen mogelijkheid in passen. Veel kinderen met achterstanden, autisme of andere problemen zullen het zonder extra aandacht niet redden in het reguliere onderwijs. Verzet tegen labelling van kinderen (en anderen) is hard nodig, maar ook verzet tegen een kabinet dat de zwaksten in de samenleving zo in de kou zet.

Galsteentjes (1): Zorgelijk

”Werkenden krijgen voorrang op zorg”. Deze stelling werd gisteren volgens het ANP voorgelegd aan studenten en werkenden. De werklozen waren natuurlijk in geen velden of wegen te bekennen, lagen waarschijnlijk op bed of zoiets. De actie vestigt de aandacht op de Nationale Zorgbarometer – een initiatief van VGZ, u weet wel de ‘sociale zorgverzekeraar zonder winstdoelstelling’ – die onderzoekt hoe Nederlanders denken over de zorg. Nou, dat valt dus niet mee. Slechts een krappe meerderheid van de studenten en werkenden vindt dat werkenden geen recht op voorrang hebben ten opzichte van niet-werkenden (werklozen, arbeidsongeschikten, gepensioneerden?). Tot zover de solidariteit van de werkende mens met de rest.
Ik vind dit echt walgelijk. Je bent al werkloos, ondanks je ervaring en diploma’s kom je niet aan de bak. Je voelt je al behoorlijk afgeserveerd door de maatschappij, je word ziek: vette pech, gewoon even wachten tot alle werkenden geholpen zijn. Bij voorbaat dank aan VGZ die wel weet hoe publiciteit te generen, zoals een moderne zorgverzekeraar betaamt midden in het maatschappelijke debat staat en er kennelijk ook zelf graag een slinger aan geeft.

Macht, geweld en misbruik

Vorige week op tv gezien: een aflevering van andere Tijden over seksueel misbruik en mishandeling op het Rooms-katholieke internaat Eikenburg, destijds geleid door de Broeders van Liefde. Tussen 1948 en 1984 vond daar seksueel misbruik van 36 kinderen plaats door 23 broeders en één leek. Daarnaast heerste er een sfeer van angst en intimidatie en werden kinderen geslagen en mishandeld. Er werd onvoldoende opgetreden door de verantwoordelijken om dit te stoppen.

In België is er sinds het grootschalige misbruik in de RK kerk boven water is gekomen een discussie over het celibaat ontstaan. Dit zou vrijwillig moeten worden. Dit zal zeker schelen is het misbruik, maar er speelt nog iets anders natuurlijk, nl. de macht die de broeders over de kinderen konden uitoefenen, waarbij ze door de ouders geen strobreed in de weg werd gelegd. De broeders hoorden immers bij de kerk die in hoog aanzien stond.
Waar mensen ongecontroleerd macht over andere mensen mogen uitoefenen ontstaat altijd misbruik van die macht. Individuele mensen niet teveel macht geven en de macht controleerbaar maken, of nog beter volledige transparantie nastreven, is dus wijs. Dit geldt niet alleen voor Rooms-katholieke internaten, maar ook voor bijvoorbeeld zorginstellingen. Ook hier leidt het verschil in macht tussen verzorgers en verzorgden (met name bij dementerende ouderen en geestelijk gehandicapten) tot ongewenste situaties. Zelf heb ik dit ook ervaren tijdens mijn werkzaamheden in de zorg: Een dementerende oudere die uithaalt omdat ze pijn heeft door een verzorgende actie wordt teruggeslagen en bedreigd. Lastige bewoners worden toegeschreeuwd, belachelijk gemaakt of – dat komt het vaakst voor – genegeerd of van kastje naar de muur gestuurd. Dit alles geschiedt terwijl het certificeren van de zorginstelling door een externe organisatie in volle gang is. Certificering is dus duidelijk geen garantie op goede zorg, het biedt alleen schijnzekerheid. Wat wel helpt is een goed gemotiveerd zorgteam en transparantie, zodat familieleden van dementerenden of andere verzorgden kunnen zien hoe het gaat en zo nodig kunnen ingrijpen.